ინგლისელები და ფეხბურთი
პრემიერ-ლიგაზე უკეთესი რამ, საფეხბურთო სამყაროში მაინც არაფერია.
მიუხედავად იმისა, რომ სუფთად საფეხბურთო კლასით პრიმერა-დივიზიონი ან სერია A უფრო მაღალი დონისაა, პრემიერ-ლიგის ფეხბურთი მაინც საუკეთესოა.
პარადოქსია ხომ?
მაგრამ ასეც ხდება (ხოლმე) კოსმოსში.
ფეხბურთი მხოლოდ კლასი და დონე არ არის.
კიდევ არის `რაღაც`, რასაც ვერ გადმოსცემ, ვერ ახსნი და ვერ აუხსნი
ერთხელ ჩელსიში მოვხვდი (აი იმ წელს, როცა `ჩელსი` ჩემპიონი გახდა).
ბილეთი სად მქონდა ანუ სად მქონდა ის 250 გირვანქა, რაც უნდა გადაიხადო ბილეთში.... ესეც თუ იშოვე.
თუმცა ვიდექი და ხალხს ვაკვირდებოდი, როგორ შედიოდნენ მატჩზე:
მოდიოდნენ...მოდიოდნენ...მოდიოდნენ....როგორც რაღაც საკრალურთან და სულიერად ფაქიზთან შესახვედრად.
სხვათა შორის ორი მომენტი შევნიშნე: ახალგაზრდობა ბევრად ნაკლებია ვიდრე საშუალო ასაკისა. ანუ 35-45 წლისანი ჭარბობდნენ
მეორე: ქალები თითქმის არ არიან.
აი ეს ნამდვილად შესასწავლია, თუ რატომ.
თანაც სად? ინგლისში!
ანუ შეყვარებულთან ერთად ფეხბურთზე წასვლა ინგლისში `არ მოსულა`.
ამერიკაში `მოსულა` (მერედა, როგორ `მოსულა`) ლეიკერს-კლიპერსის ბასკეტბოლზე წასვლა შეყვარებულთან ერთად. ინგლისში ჩელსი-არსენალზე - არა.
რატომ?
ჰოოოოოოო...სახიფათო თემაა.
ჩემი ვარაუდი: როგორც ჩანს ფეხბურთი ინგლისელებისთვის(აცცცცცცცცცცცცცცცცცც!) სიყვარულზე უფრო სერიოზული ფენომენია.
და მასზე `სერიოზული` თუა ხომ წარმოგვიდგენია რამდენად სერიოზულია?
ჰო, ისე....ამისთანა ქვეყანას რომ მსოფლიო ჩემპიონატის ჩატარებას დაამადლი და იმ ჩემპიონატს ევგენი პრიგოჟინს ჩაატარებინებ...არა ხარ მართლა მოსახნავი?
დათო
ფოტოზე: Stamford bridge